Johan Kraaijvanger
'Ik heb 3 van de 40 edities gemist en die 3 herinner ik me het best omdat ik er van baalde dat ik daar niet bij kon zijn. De andere 37 keer heb ik op verschillende manieren meegemaakt: als medewerker, medeorganisator, bevriend horecaondernemer en de laatste jaren voornamelijk als bezoeker.
Hangmatjes onder het podium
De herinneringen als medewerker zijn mij het dierbaarst: 10 dagen lang met een grote groep vaste medewerkers je helemaal uit de naad werken. Zoeken naar het gereedschap en materiaal dat je nodig hebt om je klus te klaren. Hangmatjes onder het podium waar je een hazenslaapje kon doen voor laatste loodjes van die dag. Tijdens de 6 dagen zorgen dat de vele klusjes en werkzaamheden ook uitgevoerd werden. Met andere medewerkers een biertje drinken in de zon, niets tegen elkaar zeggen, big smile op je gezicht, en denken VET. En ik herinner me vooral bekers, heel veel bekers.
Discussies
Toen ik in de organisatie zat, herinner ik me de lange vergaderingen waar iedereen zijn of haar mening serieus genomen werd. Ik zat in de organisatie toen sponsoring nog een scheldwoord was maar dat de inkomsten die daaruit voort konden vloeien wel erg welkom waren. Ook daarover werd nogal verschillend gedacht. Er waren er die het logo van Van Ham Tenten op de consumptiebonnen eigenlijk al te ver vonden gaan. Anderen opperden om de VDL te benaderen als hoofdsponsor en het plein in VDL-kleuren te steken. Ik denk dat het uiteindelijke compromis zeer bescheiden aanwezig is en voor iedereen acceptabel. Dan de discussie om van de markt in Bladel weg te gaan. Ik was tegenstander, maar ik geef graag toe dat op de nieuwe locatie de doelstellingen veel beter tot zijn recht komen en die beslissing om te verhuizen een hele goeie was.
Kraai-tijd
Als bevriend horeca-ondernemer waren mijn mogelijkheden om een fysieke bijdrage aan het festival enigszins beperkt. Een stukje sponsoring en de instelling van ‘la mia casa è la tua casa’. Daarnaast kon ik mijn netwerk voor allerlei zaken gebruiken. Vraag me niet in welk jaar het was maar er was een keer een kunstproject met water. De kunstenaar was een paar dagen bezig met allerlei slangen en leidingen een waterkunstwerk te maken wat op het eind door middel van een pomp in werking zou worden gezet. Bij het testen bleek dat zijn pomp kapot was. De vraag aan mij was of ik ergens een pomp kon regelen en een vijverpomp was niet voldoende. Na wat telefoontjes kwam ik via via bij de Achterste Hoef terecht waar ze nog een oude werkend brandweerpomp hadden die we konden gebruiken. Toen de pomp bij het project aankwam was de kunstenaar erg blij, en da’s mooi.
De Afterpartys in De Kraai waren altijd een groot feest. 99% van mijn medewerkers waren ook 100% medewerker bij de Zomerfeesten. Daardoor was het niet altijd even makkelijk om voldoende medewerkers achter de bar in de Kraai te krijgen. Maar het is iedere keer goed gekomen. De een was wat minder fris dan de ander, maar dat gold ook voor mijn gasten.
Zomerfeestenvirus
Tja, wat herinner je je van 40 jaar Zomerfeesten. Voor mij is dat toch voornamelijk de lach van Mieke, de trappist van Dirk, het schijnbaar stoïcijnse van Bram, het technisch inzicht van Jan P, het affiche en de glazenkoker van David achter op zijn rolstoel en zien hoe nieuwe medewerkers beetje bij beetje meer besmet raken met het Zomerfeestenvirus.
De Zomerfeesten meemaken louter als bezoeker is me nog niet gelukt. En dat zal voorlopig ook nog wel niet gebeuren want het leukste feestje bouw jezelf. En dat is echt waar.'