Menno Roymans
'Ik denk dat het in 1997 was. Ik was een klein menneke (10) en mijn ouders zaten in de organisatie. Dat jaar speelde Candye Kane, een Amerikaans bluesartiest. Blues was destijds mijn favoriete muziek, dus ik wilde graag kijken.
Echter, mijn ouders besloten dat de kinderen die avond niet mee naar de markt mochten, en dus zat ik mokkend thuis met de oppas.
Mijn vader was zo lief om na de show van Candye (die volgens de overlevering piano speelde met haar enorme borsten) een cd voor me te kopen en deze door haar te laten signeren. Ze schreef: 'Menno, be a musician - it's fun.' Destijds was het een schrale troost, maar ik denk dat deze boodschap wel degelijk een rol heeft gespeeld in mijn besluit om muzikant te worden.
Jaren later herinnerde ik mijn vader aan dit onrecht. En hij zei: 'Als ze deze maand in Nederland speelt, neem ik je mee om het goed te maken.' Kleine kans natuurlijk, aangezien ze een Amerikaanse zangeres is. Tegen alle verwachtingen in speelde ze twee weken later in Cafe Wilhelmina in Eindhoven(!). We namen de gesigneerde cd van jaren eerder mee, vertelden haar dit verhaal, en lieten de cd nogmaals signeren. 'To my new guitar player', schreef ze.
The rest is history. :)'